Nationale Ontbijtdag 2007

Bon!

Zwart, Frans én foutparkeren op de Springweg? Dan vráág je er om bij onze lokale bonnenbrigade. "Merde!"

Krachtige Communicatie

De dood rijdt voorbij in de vorm van een gigantische vrachtwagen met oplegger. Lading: een berg verwrongen staal. Wij kijken geïnteresseerd toe. De verklaring volgt dagen later.
Tenminste 38 mensen lieten het leven toen deze ‘visuele herinnering’ aan oorlog verkleed als autobom ontplofte op de boekenmarkt van Bagdad. Nu aan ons tentoongesteld, maakt het meer indruk dan een kortje op pagina 4 van de krant. Krachtige communicatie.

Blikvernauwing

Vroeger werden depressies uitputtend verklaard door de weerman. Die vonden in de regel hun oorsprong boven de Golf van Biskaje of de Azoren. Deze exotische oorden werden per aanwijsstok aan ons getoond op een grauwgrijzige kaart van de noordelijke kant van Europa en de Atlantische Oceaan. Want daar begon het weerkundig gedonder meestal. De golf en de Azoren hebben klaarblijkelijk aan meteorologisch belang ingeboet, want je hoort er niemand meer over. Op de computergestuurde kaartjes van vandaag komt het Nederlandse weer uit België en het zuidoosten van Engeland. Echt waar, kijk maar! Op RTV Utrecht komt het weer grofweg uit de regio Rijnmond. Of – bij oostenwind – uit Zwolle. In een globaliserende wereld wordt het weer dus regionaal. Schitterend, hoe zo’n complex systeem als het weer zich kennelijk weet aan te passen aan het versnipperende medialandschap.
Het kan kleiner: voor de Springweg hebben wij onze put als weersvoorspellend punt. Komt er een stevige rioollucht uit? Dan is er grote kans op onweer. Zakkende waterniveau’s worden verklaard door een hogedrukgebied – wat duidt op mooi weer. Op de foto zie je de lange termijn voorspelling voor de Springweg: herfstig weer, steeds koeler, soms harde wind, maar soms ook een waterig zonnetje.

Springlevend in GeenStijl-stijl

Je sjokt met je handzame cameraatje door de straat en ziet daar plots de buurjongen in een driftige worsteling met een paar lege bierkratjes. Toegegeven. Met twee kratjes pils achter de kiezen zou je zelf ook moeite hebben met dit staaltje precisievervoer. Dan denk je ineens bij jezelf: ‘Goh, was de buurvrouw – zijn zorgzame moeder – toevallig niet een paar weekjes op vakantie?’ Jammer genoeg voor de buurjongen heb je net even te vaak naar geenstijl.nl gekeken. Dus je weet wat je te doen staat: klikkerdeklik en daar hebben we weer een paar interessante feauteaux!

Zesmaal rechts

Vijftig meter van de glimmende bumper van hun auto ligt het parkeerwahalla van ze verwijderd.
Afgeschermd door twee iele rood-wit geblokte paaltjes. Sommige dingen in het leven zijn zo dichtbij en tegelijkertijd zo onbereikbaar. Zo ook parkeergarage Springweg. Ergens buiten ons zicht moet het al fout gaan. Geen aanwijzing, verkeersbord of routebeschrijving buiten de singel maakt gewag van deze stille wachters van het eenrichtingsverkeer. Eenmaal de Springweg ingereden vanaf de Lange Smee levert steevast de TomTommededeling,… ‘herberekenen’ op. Gevolgd door ga: "zesmaal rechts, eenmaal links en bestemming bereikt". Vaak heet ik TomTom als ik buiten voor de deur een kop koffie drink en de ietwat verwilderde, want verdwaalde en in tijdnood verkerende zakenman, toerist of leverancier de weg wijs.
Mocht mijn carrière ooit in het slop raken, kan ik altijd nog de eerste ‘geaccrediteerde gemeentelijk gids parkeergarage Springweg’ worden. Een goedkopere oplossing is een hufterproof verkeersbord op enkele strategische punten aan het begin van straat.

Dier in nood

Sigaretje roken voor de deur. De rood-witte poes van de overburen zit rustig te soezen voor zijn deur. Een dame loopt langs. Ze bekijkt de kat. Even verder valt haar oog op een briefje aan de Weeshuispoort, dat oproept mee te zoeken naar een vermiste poes. Het inmiddels al wat vervaagde fotootje laat een eveneens rood-witte kat zien. De dame blijkt van het kordate type. Ze keert om en grist de poes van de buren met een snelle beweging van de straat. Het niets vermoedende dier laat het over zich heenkomen. Een meisje met een scooter stopt en bepraat de kwestie met de kattengraaier. Onhoorbaar voor mij besluiten ze dat dit de kat MOET zijn van het briefje. Bovendien besluiten ze allebei geen tijd te hebben om de kat op te vangen of naar de eigenaar te brengen. Ze steken over en overhandigen mij het inmiddels nogal tegenspartelende dier.
Mijn verweer dat dit niet het vermiste dier in nood is, maar de kat van de buren, vindt geen gehoor. "Welnee, deze kat is al drie weken vermist. Doe niet zo lullig. Zet ‘m nou even binnen, totdat ze ‘m komen halen", zegt ze dwingend. De buurkat lijkt te begrijpen welke kant het verhaal op gaat en verweert zich nu hevig. Ik laat ‘m los en hij sprint er vandoor. Een halfhartige achtervolging door het scootermeisje wordt al gauw opgegeven. En ook de kattengraaier heeft het nu wel gezien: "Nou ja, dan niet."
Een welingelichte bron weet ons te vertellen dat aan de Springweg grofweg evenveel katten als mensen wonen.