Het moet ons gelijk van het hart: de Springweg is een béétje een truttig straatje. De meeste huizen glimmen van de nieuwe verf. De schilder mag de kroon op zijn werk zetten door met sierlijk schrift huisnummers en namen van bewoners op onberispelijke voordeuren te schrijven. Hier geen schimmige Polen en Wit-Russen die knutselen aan het kostbare bezit, maar bedrijven van naam, met een BTW nummer en met personeel dat de originele DeWalt bouwvakkersradio per ommegaande een streepje of wat zachter zet als de buurt daar om vraagt. En reken maar dat de buurt daar om vraagt!
Zodra de truttigheid de overhand dreigt te krijgen, zijn er gelukkig altijd onverlaten voorhanden om het beeld te kantelen. Verkeersborden, amsterdammertjes en straatlantaarns krijgen er ongenadig van langs van foutparkeerders en sluipwegzoekers. Aan hun niet aflatende inspanning – waarbij het eigen kostbare blik bepaald niet gespaard wordt – is het te danken dat de Springweg een straat in de stad blijft en geen exclusief paradijsje wordt voor de gegoede burgerij.
Zodra de truttigheid de overhand dreigt te krijgen, zijn er gelukkig altijd onverlaten voorhanden om het beeld te kantelen. Verkeersborden, amsterdammertjes en straatlantaarns krijgen er ongenadig van langs van foutparkeerders en sluipwegzoekers. Aan hun niet aflatende inspanning – waarbij het eigen kostbare blik bepaald niet gespaard wordt – is het te danken dat de Springweg een straat in de stad blijft en geen exclusief paradijsje wordt voor de gegoede burgerij.
1 opmerking:
Mooi geschreven stukkie! Ziet er cool uit, dat blog. Ik ga hem in de gaten houden. (Enneh... exlusief paradijsje van de gegoede burgerij of niet: ik zou er graag willen wonen... Zucht.)
Een reactie posten